Voor Krisztina de Châtel

Voor de Prijs van Verdienste 2021 nomineerde de jury dit jaar een danseres/choreografe die al sinds 1968 het Nederlandse danslandschap verrijkt met eigenzinnige, gedurfde, altijd razendknappe en intrigerende choreografieën, vaak tot stand gekomen door de samenwerking met een keur aan kunstenaars buiten de danswereld.
Opgeleid aan de Folkwang Hochschule in Essen (destijds de enige dansacademie voor moderne dans) kwam ze in 1968 naar Nederland, geïnspireerd en gefascineerd door de abstracte en avantgardistische dansvisies van Koert Stuyf. Ze vestigde zich in Amsterdam en danste in Stuyfs zeer spraakmakende, bejubelde en omstreden producties.

Acht jaar later besloot ze haar eigen weg te gaan door een klein gezelschap te formeren waarvoor zij de choreografieën verzorgde. Dat waren geen werken met sierlijke luchtgeesten en keizerlijke entourages maar met een fluweel beklede ijzeren hand geregisseerde composities in een bedrieglijk sobere, minimalistische bewegingstaal met nauwelijks merkbare verschuivende ruimtelijke patronen. Werken die van de uitvoerenden een enorme concentratie en precisie eisen, waarbij ze bovendien vaak geconfronteerd worden door beperkende obstakels als krachtige windmachines, bijna platdrukkende doorzichtige muren, nauwe kokers, vette zwarte aarde of – heel recent – een hoge draaiende trapstellage. Creaties die niet alleen op een theaterpodium werden getoond maar ook op voor dans zeer ongewone locaties: in een duinlandschap, een rozenkas, op een akker of een onaf bouwwerk.

Wat extra opmerkelijk is, is dat de van oorsprong Hongaarse Krisztina de Châtel al meer dan vijftig jaar bijna ieder jaar een nieuw werk laat zie. Ze is daarmee de enige van de lange reeks jonge, experimenterende en naar vernieuwing zoekende in Nederland werkende dansscheppers die zich ondanks financiële moeilijkheden heeft kunnen handhaven en nu met succes ook oud werk opnieuw kan uitvoeren. Voor haar is daarom de Prijs van Verdienste 2021 van het Dansersfonds’79